|
Κάποτε ήμουν ένα ρολό από χαρτί κουζίνας. Πείστηκα από ένα καλαμάκι και έγινα το καλύτερο οργανάκι. Είπα στον φίλο μου το ρύζι μέσα μου να στριφογυρίζει. Γέμισα μικρά καρφάκια για να σκαρφαλώνουν τα ρυζάκια. Βόλτες κάνουν πάνω κάτω κι όλα στέκονται στον πάτο. Είμαι το ξύλο της βροχής. |
Ξύλο της βροχής
Το ξύλο της βροχής είναι ένα μακρύ ξύλο μερικώς γεμάτο με μικρά βότσαλα, φασόλια ή αγκάθια τοποθετημένα στην εσωτερική του επιφάνεια. Όταν ο εκτελεστής κουνήσει το ξύλο, τα βότσαλα πέφτουν στο άλλο άκρο του σωλήνα και παράγουν ήχο που θυμίζει τη βροχή. Πιστεύεται ότι τα ξύλα της βροχής έχουν εφευρεθεί από τους Αζτέκους και παίζονταν με την πεποίθηση ότι θα μπορούσαν να φέρουν καταιγίδες. Συνήθως κατασκευάζονταν από διάφορα είδη κάκτων που ξηραίνονται στον ήλιο. Σε αυτή την περίπτωση τα αγκάθια έμπαιναν στο εσωτερικό του κάκτου σαν καρφιά. Χαλίκια ή άλλα μικρά αντικείμενα τοποθετούνταν στο εσωτερικό του κάκτου και τα άκρα σφραγίζονταν. |